Lieve allemaal,

Laat ik eerst maar vertellen dat ik het gelukkig nog steeds goed maak, dan zijn jullie ook weer gerustgesteld. Ik hoop dat deze brief vandaag weg kan en je hem in goede gezondheid mag ontvangen. Ik zal nu eerst eens vertellen wat ik de laatste dagen heb uitgespookt. Zondagnacht zijn onze jongens met wagens weggegaan naar ons oude kampement Djatting Aleh. Zelf ben ik met een paar anderen achtergebleven om de laatste dingen in orde te maken. 's Morgens om acht uur werden wij opgehaald. Voordat we naar Djatting Aleh gingen zijn we eerst nog naar Salatiga geweest en hebben daar wat gegeten, o.a. enkele blikken appelmoes leeggezogen. In Djatting Aleh hebben we de hele dag gezeten en 's nachts enkele uren op stenen geslapen. Maar dat mag em niet hinderen, je moet wat voor het goede doel overhebben.

Dinsdagmorgen zijn we naar het vliegveld Semarang vertrokken en konden meteen in zes grote Dakota's stappen die ons naar het vliegveld Maguwo bij Djocja vlogen. Het was een pracht reis die ongeveer een half uur duurde. Er was daar geen deftig ontvangstcomité dat ons toesprak maar we werden begroet door de rode en groene baretten van het corps Speciale troepen uit Bandoeng. Nu zitten we tussen het vliegveld en de stad van meneer Soekarno. We liggen in een groot bamboe kamponghuis en moeten zo'n beetje de boel bewaken en controleren. We hebben ook nog een winkel gevorderd, die zit aan ons huis vast. We kunnen heel wat afsnoepen, voordat alles op is want er staan verschillende potten met snoep. Het is hier weer rustig. De bevolking die eerst gevlucht was, komt ook al weer terug.

Dus moe, maak je niet ongerust, want dat doe je altijd zo gauw. Verder kan ik van hier geen nieuws meedelen want wij weten alleen dat Solo en Djocja bezet zijn, want radio of krant hebben we hier niet.

Dit is alweer mijn laatste postblaadje. Ik zal zien dat ik ergens nieuwe op de kop tik. Allemaal hartelijke groeten en moe nog een verjaardagszoen van uw liefhebbende zoon.

Dagboek 22-12-1948
Vandaag is de weg over land naar Djocja vrijgekomen en is het grote konvooi van de T-brigade gekomen. Alle wagens volgekladderd met leuzen zoals: Nu komen wij pas; Wij komen Soekarno halen en Vredig Kerstfeest behalve voor ons. Ondertussen hebben wij ons huis netjes ingericht en hebben de mooiste meubels, serviezen en schilderijen. Allemaal van de vijand gerampokt.